Regen

Bah, wat heb ik een hekel aan regen. Lig je ’s ochtends lekker in je bed. Dan gaat de akelige wekker. Dan open je langzaam je ogen en lig je naar de regen te luisteren. Brrr. Meestal is de regen gestopt op het moment dat je vertrekt. Maar soms ga je in de regen weg. Dan kom je buiten, je nestwarmte hangt nog als een warme deken rond je, en dan krijg je een bak water over je heen. Dat is ongeveer level 8. Nog erger is als het donker is en het regent. Dat is level 9. Maar nog erger is het als het donker is en het regent en het waait en het is koud. Dat is toch zeker level 10….

Er zijn natuurlijk gradaties in regensoorten. Als je midden in de zomer met je kajak onderweg bent en je ziet de donkergroene, zwarte luchten hangen. Dan zeg ik altijd: “Ik zie niets…., Ik zie niets….”. Als het dan los gaat, is dat helemaal niet erg. Stiekem vind ik het zelfs wel leuk. Sterker nog, ik kan daar best van genieten om helemaal doorweekt te raken van zo’n zomerse plensbui!! Als al die dikke regendruppels in het water vallen krijg je als toegift gratis een prachtig klater concert.

Maar zo doorweekt raken, dat je je fietsschoenen kunt uitwringen, of nog erger, dat de olie van je ketting wordt gespoeld, dat vind ik helemaal niets…. Of had ik dat al gezegd. Gisteren was het zover, in Stiens trokken ze daar boven de sluizen open. Vorige week heb ik geprobeerd om rijdend het spatzijl/schuimkap te bevestigen. Maar sinds de wind eronder kwam, en het spatzeil/schuimkap zich als een deken om mijn helm vouwde en er een auto aankwam, stop ik nu maar even braaf. Vijf tellen later zit ik lekker onder mijn dekentje. Wat is de Quest dan een gezellig huisje, de geur, het doet me denken aan hutten bouwen van vroeger…..


Het regende en het regende en het deerde me helemaal niet… Eigenlijk moet ik rechts af, voor de korte weg. Maar dit is zo leuk, ik kan best wel een kleine omweg nemen… De bril moet wel af, maar als ik het vizier van de helm over mijn voorhoofd laat zakken, kan ik er nog net onder door kijken, en dan kan ik prima fietsen. Ik zie dat de regendruppels door de wind, prachtig naar de zijkanten wordt weggeduwd. Nog even heb ik een angstgedachte: “Oh jee, als ik nu toch een lekke band krijg….” Snel duw ik de gedachte weg. Dit is veel te leuk. Vijfenveertig kilometer verder kom ik verrukt thuis. Dat was genieten!! Laat de regen en de winter maar komen ik heb mijn Quest.